Hoe theater emoties en verhalen tot leven brengt 

Theaterrecensie 

Recensie: King Lear in de mist, door Het Zuidelijk Toneel en HetPaleis.

Recensent: Lili De Westelinck Dateline: Antwerpen, Sint-Ludgardis – 9 mei 2025 

Recensie geschreven op: 17 mei 2025

We zaten met de hele klas klaar voor een klassieker van Shakespeare, in de hoop meegesleurd te worden in een verhaal vol sterke emoties en indrukwekkende scènes. Maar al snel bleek duidelijk dat die verwachtingen niet werden ingevuld. Wat begon als een veelbelovend toneel door twee bekende gezelschappen, draaide uit op een aaneenschakeling van vage scènes, eentonige beelden en een verwarrende opbouw. De voorstelling heeft mij niet op de puntjes van mijn stoel gekregen, maar liet vooral een verwarde indruk achter.

De voorstelling leed onder een afstandelijke vormgeving die het dramatische verhaal niet sterker maakte. De achtergrond van het toneel waren drie grijze constructies die doorheen de voorstelling weinig wijzigde. Tijdens een voorstelling evolueren personages net zoals een decor zou je denken, maar in plaats daarvan kregen we podium met drie constructies waar de acteurs doelloos op rondliepen. Dit werd al direct duidelijk na de openingsscène. Veel mensen die kriskras door elkaar wandelden met mysterieuze muziek op de achtergrond zorgde voor vragen en verwarring. Als ze op dit moment het decor hadden veranderd dan was voor iedereen duidelijk dat dit een overgang was naar de volgende scène.

De voorstelling maakte gebruik van enkele bizarre attributen en verwarrende scènes die pas achteraf betekenis kregen, maar tijdens het kijken vooral vragen opriepen. Tijdens de scènes werden verschillende elementen gebruikt die op het eerste gezicht vooral raar overkwamen. Dit wordt duidelijk tijdens de scène waarin Edmund Cordelia vermoordt met de draad van een microfoon. In eerste instantie snap je niet waarom hij haar vermoord met een microfoon, maar pas na het analyseren van de scène begrijp je dat de microfoon symbool staat voor de macht van een stem. Cordelia was namelijk de enigste van drie zussen die haar eerlijke mening gaf over de verdeling van het rijk ook al koste dit haar de band met haar vader, King Lear. Zulke betekenisvolle symboliek kan een publiek enkel begrijpen als ze bereid zijn om achteraf de voorstelling te analyseren anders zorgen deze elementen enkel voor meer chaos en verwarring. Vooral voor jongeren of kijkers die een voorstelling kijken zonder er later dieper op in te gaan zal deze voorstelling vooral als onbegrijpelijk aanvoelen. Ik vond dan ook dat dit toneelstuk zich daardoor meer richt op volwassen die ervaren zijn met het theater dan een breed publiek.

Het stuk 'King Lear' is lang, heftig en bevat vage symboliek. Een voorstelling als deze waar veel in gebeurt, vraagt veel aandacht wat niet voor iedereen is weggelegd. Je moet mee zijn met de verhaallijn anders haak je al snel af. Doordat de verhaallijn voor mij niet duidelijk was, bleef ik zitten met enkel vragen: waarom dit decor, waarom deze elementen? Wat zeer jammer is aangezien ik veel verwachtingen had. De ambitie om Shakespeare tot leven te laten zal er zeker zijn geweest. Alleen hebben de keuzes van de productie er voor gezorgd dat het toneelstuk een hele andere wending kreeg en voor verwarring zorgde. Ik zou de voorstelling 'King Lear' door Het Zuidelijk Toneel en HetPaleis niet aanraden.Tekst hier invullen...

Voor een thematisch relevante podcastaflevering die aansluit bij de problematiek in de moderne bewerking van King Lear door HetPaleis, Kan ik je de aflevering "The Theme of Family in King Lear" uit de serie Lear in Lockdown aanbevelen. In deze aflevering worden de parallellen besproken tussen de families van King Lear en de graaf van Gloucester, waarbij thema's als familiebanden, loyaliteit en verraad centraal staan. Deze onderwerpen komen ook sterk naar voren in de voorstelling van HetPaleis. 

                  Voorstellingen

Ik ben met toneel opgegroeid. Vroeger gingen we elk jaar naar de kinderkerstvoorstelling van 'De Violieren' of de Antwerpse Rederijkers, een toneelvereniging die al bestaat sinds de 15de eeuw. Dat was fijn omdat we daarna ook altijd naar de kerstmarkt gingen.  We gingen ook heel vaak naar voorstellingen van poppentheater Froefroe in hun eigen toneelzaal aan de Zuiderdokken of in De Studio.  Koken met Bossie met Maaren Bosmans is me bijgebleven. We mochten er achteraf ook echt koken.  Ook van Josette heb ik genoten, Deze voorstelling is geinsprireerd op vier kinderverhalen.. Een kleine roze ballerina met een veel te groot eierhoofd wiens ouders gescheiden zijn en een witte kat met grote ogen. Het was tijdens kerst In De Studio waar ik ook mijn verjaardagsfeestje mocht vieren. Ik deed wel eens een tryout voor De Studio. Dit wil zeggen dat we stukken mochten bekijken voor ze uitkwamen en dan vragen mochten beantwoorden en commentaar geven zodat ze er zeker van waren dat de stukken geschikt waren voor kinderen uit een bepaalde leeftijdscategorie. Tijdens de zomer van Antwerpen zag ik Diva. Deze voorstelling bezochten we achteraf ook nog eens met onze school.   

Ook musicalvoorstellingen vind ik fijn om naar te kijken. Zo ging ik naar Cats in de koningin Elisabethzaal en de Sound of Music in de Stadsschouwburg.